Rozpoczyna się jubileuszowa XX edycja Ogólnopolskich Spotkań Teatralnych WTOOPA – Lublin 2023!
Wszystkim WTOOPowiczom życzymy wyjątkowych chwil z teatrem, które spędzicie wśród wspaniałych ludzi! Uśmiechajcie się, bądźcie szczerzy, życzliwi i wyrozumiali. Niech te dni na zawsze pozostaną w Waszej pamięci i sercach!
Pamiętajcie, że WTOOPA jest dla Was!
I jak zwykle garść WTOOPowych statystyk:
- 3634 kilometrów przejechały zespoły, żeby dotrzeć na WTOOPĘ
- 3240 minut warsztatów
- 2619 lat mają wszyscy uczestnicy
-
600 minut spektakli
-
125 zaangażowanych osób
- 81 uczestników warsztatów
- 79 różnych imion
- 70 całkowicie nowych uczestników
-
55 lat ma najstarszy uczestnik
-
24 wegetarian
-
22 lata wynosi średnia wieku uczestnika WTOOPY
-
20 raz Michał Stachowski prowadzi warsztaty z emisji głosu
-
19,51 lat wynosi średnia wieku uczestnika warsztatów
-
14 spektakli
-
14 zespołów teatralnych
-
12 lat ma najmłodszy uczestnik
-
12 placówek
-
9 raz Zbyszek Rudecki i jego zespoły uczestniczą we WTOOPIE
-
9 raz Robert Wroński jest uczestnikiem WTOOPY
-
8 ośrodków
-
8 prowadzących warsztaty
-
7 raz zespoły Małgorzaty Baryły uczestniczą we WTOOPIE
-
6 Julii i Katarzyn
-
6 warsztatów teatralnych
-
5 raz Nikola Palej jest uczestnikiem WTOOPY
- 5 województw
-
3 Mateuszów i Jakubów
-
3 narodowości
-
1 Jiřina i Melania na WTOOPIE
-
1 gość specjalny
-
1 cel przyświeca nam wszystkim
Do rozpoczęcia XX Ogólnopolskich Spotkań Teatralnych WTOOPA – Lublin 2023 pozostały już tylko 24 godziny!
To będzie coś nowego i wyjątkowego! Spotkanie z mistrzynią tańca i stepowania!
Jiřina Nowakowska uzyskała dyplom Studia Tańca Franka Towena przy Teatrze Klicpery w Pradze, a także dyplom tancerza estradowego Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Ponadto jest instruktorem tańca (kat. I), sędzią tańca towarzyskiego Federacji Stowarzyszeń i Klubów tanecznych oraz instruktorem tańca sportowego Polskiego Związku Tańca Sportowego. Uzyskała również dyplom magistra teatrologii na Uniwersytecie Łódzkim i ukończyła Podyplomowe Studia Zarządzania Kulturą w Strukturach Unii Europejskiej w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
Brała udział w kursach i warsztatach we Francji (Isabelle Girault, Stewen Harper), w USA (Alexander Lane, Sam Weber, Barbara Duffy, Judy Ann Bassing, Terry Brock, Diane Wolker, Arnold, Acia Cray), Hiszpanii (Estefania Porgueras) i Czechach (Tomas Slavicek).
Współpracuje z teatrami w Warszawie (Teatr Syrena, Teatr Komedia, Teatr Współczesny, Teatr Nowy, Teatr Żydowski), Łodzi (Teatr im. S. Jaracza, Teatr Powszechny) i Gdyni (Teatr Muzyczny).
Była wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1995-2005), Mazowieckim Centrum Kultury (2009-2016), Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie (2011-2012) oraz Mazowieckim Instytucie Kultury (2017-2022).
Od 1991 roku prowadzi własne Studio Tap & Jazz Dance w Warszawie. Pisze własne programy kulturalne dla dzieci i młodzieży, które realizuje od wielu lat na terenie Warszawy.
To grupa teatralna o kolektywnym podejściu do twórczości. Jej członkowie sami tworzą swoje widowiska, działając na zasadzie barteru, czyli równej wymiany umiejętności, wiedzy i doświadczenia. Pierwszym spektaklem była Wojna na bagnety, kolejnym Swaty i ostatnim Czerń. Grupa powstała w 2021 roku i wystąpiła m.in. na Studenckiej Wiośnie Teatralnej.
Performance, którego motywem przewodnim jest wielowarstwowy, fascynujący i niepokojący zarazem kolor czerni. Ciemna, z pozoru głucha i pusta przestrzeń, skrywa w swojej głębi głos wojującego z życiem człowieka, jego myśli, emocji, doświadczeń. Niemalże klatkowe ujęcia, czerpiące z podwalin kulturowych symboli i społecznych konstruktów, tworzą siatkę przeplatających się uczuć i przeżyć, spiralę myśli, skojarzeń, uniwersalnych metafor. Oszczędny w środkach obraz ludzkiego smutku, zła, zaślepienia, chłodu, ale i siły, spragnienia, indywidualizmu, wyobraźni. Obraz przeczucia, które każdy z nas nosi w sobie. Krzyk bólu. Tchnienie wolności. Pełen mroku i dwoistości.
Czerń, piątek, godz. 15.00
Pamiętajcie, żeby koniecznie zabrać ze sobą wygodne stroje na warsztaty (DZIEWCZYNY, JEŚLI TYLKO MOŻECIE NA WARSZTATY Z TAŃCA WEŹCIE DŁUGIE SPÓDNICE!), niezliczoną ilość ciepła i serdeczności oraz nieschodzący z Waszych twarzy uśmiech!
ANNA JANCZAK
Cześć, jestem Ania, mam 18 lat i pochodzę z Lublina. W wolnych chwilach lubię spacerować, słuchać muzyki oraz czytać. Interesuję się fotografią, sztukami walki oraz „lekko” psychologią.
ZOFIA HETMAN
Jestem uczennicą klasy maturalnej. Uwielbiam podróże i aktywne spędzane czasu, najlepiej żeglując. W wolnych chwilach czytam interesujące książki. Jestem osobą ambitną i chętnie służę pomocą innym.
GLEB TRETIAK
Hej, ja Gleb, mam 18 lat. Jestem z Dnipro w Ukrainie, ale obecnie mieszkam w Krakowie. Żyję, żeby podróżować. Odwiedziłem wiele polskich miast, jeżdżąc autostopem. Interesuję się fotografią i nagrywaniem filmów video. Znam już trochę język polski. To będzie moja trzecia WTOOPA! Kocham matkę, lubię gruszki, zombihype!
Teatr „Krzyk” założył w 2002 roku w Maszewie w województwie zachodniopomorskim Marek Kościółek. Od 2007 roku działa niezależnie jako stowarzyszenie teatralne, organizując liczne zajęcia warsztatowe i dydaktyczne, a także akcje happeningowe, projekty społeczne, wymiany międzynarodowe oraz festiwale: Ogólnopolską Biesiadę Teatralną „Wejrzenia” i Ogólnopolskie Spotkania Młodego Teatru „Krzykowisko”.
Ten autorski spektakl to impresja teatralna o tym, co zostaje, kiedy świat wiruje i pędzi obok, a my wkraczamy w dorosłość. Jak zapytać siebie o siebie w świecie? Ze swoim bagażem otoczenia, rodziny, relacji i marzeń, które pojawiają się przecież w toku naszych wspólnych inicjacji ze światem. A przecież czasami tylko chwile, ułamki zdarzeń i naszych wspólnych przeżyć bywają zapamiętane i ważne. A często przecież bywa i tak, że mamy li tylko siebie. Może to wystarczy?
Hej, Ty!, sobota, godz. 17.45
Ola – aktorka i tancerka amatorka, przez pół życia związana ze sportem, ma za sobą kilkadziesiąt zagranych spektakli, udział w licznych warsztatach teatralnych oraz festiwalach takich jak Bliski Wschód, Przestrzenie Sztuki, Festiwal Szekspirowski czy Kalejdoskop. Laureatka nagrody aktorskiej na Studenckiej Wiośnie Teatralnej oraz nagrody literackiej na Ogólnopolskich Debiutach Poetyckich. Obecnie przynależy do kilku grup teatralnych i tanecznych w Lublinie, tworząc lub współtworząc własne projekty.
Przemek – student psychologii, absolwent XIV Akademii Praktyk Teatralnych „Gardzienice” oraz II edycji kursu Teatr Sztuka Społeczna. Prezes Studenckiego Koła Artystyczno-Naukowego Teatrologów, aktor amator, domorosły reżyser spektakli Wojna na bagnety i Swaty oraz lider Grupy Teatralnej Barter. Koordynator programowej linii SŁOWO w ACKiM UMCS „Chatka Żaka”.
Pragniemy serdecznie podziękować sponsorowi tegorocznej lubelskiej edycji portalowi i kanałowi WIEDZA Z WAMI!
„Nieoetykietkowani” to licealno-studencka grupa teatralna działająca od 2001 roku w Ognisku Pracy Pozaszkolnej nr 3 w Zabrzu pod artystyczną opieką reżysera i scenografa Małgorzaty Baryły. To już ponad 20 lat! Nasze spektakle to różne formy prezentacji teatralnej – od teatru dramatycznego, przez formy muzyczne, plastyczne, pantomimiczne, po monodramy oraz happeningi. Interesuje nas dramat współczesny, ale tworzymy też spektakle autorskie. Często sięgamy po dramat klasyczny czy poezję. To, co tworzymy, uzależnione jest od zainteresowań grupy oraz aktualności podejmowanego tematu. Liczy się wszechstronność i rozwój młodych aktorów, dobra zabawa w grupie oraz realizacja teatralnej fascynacji. Zrealizowaliśmy dotąd około 60 spektakli – mniejszych i większych form scenicznych. Jesteśmy uczestnikami oraz finalistami kilkudziesięciu ogólnopolskich festiwali, mamy całkiem sporo nagród i wyróżnień, ale przede wszystkim jesteśmy zakochani w teatrze i rozwijamy tę miłość pod skrzydłami profesjonalisty-fascynata. Jak sama nazwa zespołu wskazuje, nie pozwalamy się zamknąć w jakiekolwiek szufladce, eksperymentując z alternatywnymi sztukami scenicznymi i poszukując odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Staramy się, aby każda kolejna premiera była realizowana w odmiennym stylu.
„Żeby mi córka za obcego…! U nas wszystko lepsze, chłopaki też lepsze…”. Jak to jest z naszą gościnnością? Czy obcy zawsze jest zły i co, jeżeli nagle pojawia się w drzwiach? Jak zapatrujemy się na inność? Zapraszamy na spektakl o rodzinie, miłości, walce ze stereotypami, dialogu międzypokoleniowym i… brutalnym zderzeniu tradycji z tym, jak postrzega świat młode pokolenie.
Ahmed, sobota, godz. 20.20
Zespół rozpoczął swoją działalność artystyczną w 2014 roku w Gimnazjum nr 9 w Lublinie. Obecnie członkami teatru są uczniowie lubelskich liceów oraz studenci, będący rezydentami Domu Kultury Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Widowiska zrealizowane przez nasz teatr zostały docenione na wielu konkursach.
Zbiór opowiadań Gorzki smak czekolady Lucullus Leopolda Tyrmanda, wydany w 1957 roku, okazał się źródłem inspirującym reżysera i zespół. Kanwę scenariusza spektaklu stworzył uniwersalny motyw. Symboliczny przedmiot – pojawiający się w tytule amulet – i jego wpływ na losy bohaterów rozpatrywany jest w kontekście terminu „zła wiara”. Ta koncepcja filozoficzna ukuta została przez filozofów egzystencjalnych. Opisuje ona dziwne, ale codzienne zjawisko, w którym ludzie zaprzeczają absolutnej wolności, uważając ją za wynik przyczyn od nas niezależnych, które uniemożliwiają nam swobodne podejmowanie decyzji. Główne postaci sztuki są naszym sercom bliskie. Dlatego być może młodzi aktorzy snują za Tyrmandem dawną fabułę, wcielając się na scenie w społeczność zogniskowaną wokół pozornie przebrzmiałego sporu. Być może czynią to również dlatego, że odnaleziona w starym antykwariacie historia: „Miała w sobie jakąś dziwną tragiczność, fatalną i przesyconą gestami, a także wzmożoną o jedność miejsca, jak w klasycznych pantomimach o nieodwracalności losu”.
Amulet, czyli (zła) wiara, czwartek, godz. 19.00
PIOTR KAWCZYŃSKI
Cześć, jestem Piotrek. Mam sporo zainteresowań, ale najbardziej lubię spędzać czas z przyjaciółmi. Jestem wesołą osobą i cenię sobie optymizm u innych. Cieszę się bardzo, że znów zobaczymy się na WTOOPIE.
MAKSYMILIAN MAREK
Jestem pozytywnie nastawionym sangwiniko-melancholikiem. Od małego mam coś wspólnego ze sceną, sześć lat w szkole muzycznej, trzy lata przerwy i od trzech lat w teatrze. Gram w futsal i więcej mogę o tym opowiedzieć prywatnie. Poza śpiewaniem pod prysznicem lubię wieczorem pograć na gitarze. A aktualnie jestem studentem technik dentystycznych na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie.
Aktor i reżyser, od 2011 roku związany z wielokrotnie nagradzanym Teatrem Panopticum Młodzieżowego Domu Kultury pod Akacją w Lublinie. Absolwent dziennikarstwa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2018 roku wraz z Teatrem Panopticum wystąpił ze spektaklem „Zwycięstwo Kobiet” podczas międzynarodowego festiwalu Chopin and Friends w Nowym Jorku. Ile razy WTOOPił już sam nie pamięta, ale zorganizowana przez niego pierwsza lubelska edycja WTOOPY była dużym sukcesem. Poza teatrem jego największą pasją jest sport, przede wszystkim tenis, w którym odnajduje się zawodowo.
Etiudy teatralne – najtrudniej jest zacząć, prawda? Zacznijmy więc od zwykłej scenki. „Ty będziesz mamą, a Ty córką i poprosisz ją o kasę na bilet do kina”. Wydaje Wam się to banalne, prawda? Nawet nie wiecie, ile ciekawych teatralnych historii możemy wspólnie stworzyć z podobnych konceptów. Zapraszam na moje warsztaty, nie będzie nudno!
Teatr „Krzyk” założył w 2002 roku w Maszewie w województwie zachodniopomorskim Marek Kościółek. Od 2007 roku działa niezależnie jako stowarzyszenie teatralne, organizując liczne zajęcia warsztatowe i dydaktyczne, a także akcje happeningowe, projekty społeczne, wymiany międzynarodowe oraz festiwale: Ogólnopolską Biesiadę Teatralną „Wejrzenia” i Ogólnopolskie Spotkania Młodego Teatru „Krzykowisko”.
Żyjemy na pograniczu snu i jawy. W codziennym życiu poszukując nowych relacji, jednocześnie zamykając się w bezpiecznych przestrzeniach wirtualnych, które nam je odbierają. Spektakl opowiada o dwóch bohaterkach, które próbują znaleźć równowagę pomiędzy granicami obydwu tych światów.
Jestem (?), piątek, godz. 17.20
OLIWIA STĘSICKA i GILBERT BIŃKOWSKI
(Gilbert) Mnie najłatwiej rozpoznać jako niską sylwetkę pełzającą z aparatem w dłoni. Uwielbiam gry TTRPG, robactwo i wszelkie obrzydlistwa (zero karaluchów na WTOOPIE, tak wiem!). Rozwijam się jako pisarz i widzę swoją przyszłość w branży prasowej, a oprócz tego moje ceramiczne hobby zaprowadziło mnie w plastyku na tory właśnie takiej specjalizacji.
(Oliwia) A mnie charakteryzują kropki pod oczami, po których rozpoznacie mnie na 100%. Moimi atrybutami są pędzle, ołówki oraz aparat, ponieważ pasjonuję się rysunkiem, malarstwem… no i fotografią rzecz jasna (mało tego – od czterech już lat kształcę się na kierunku ceramiki artystycznej). Kocham poznawać nowych ludzi, więc nie mogę się doczekać, kiedy się zobaczymy!
Miało być krótko, ale jak na nas, to i tak nie jest dużo! Więcej na nasz temat dowiecie się na miejscu. Jesteśmy tutaj dla Was, także śmiało możecie do nas przyjść z jakimś problemem, prośbą o zdjęcie… czy z czymkolwiek innym, co wpadnie wam do głowy. Widzimy się w Lublinie!
Stowarzyszenie składa się z młodych ludzi, wykształconych w wielu dziedzinach sztuki oraz dzielących zamiłowanie do tworzenia kultury, zwłaszcza teatru. Głównym założeniem Teatru Off-Road jest propagowanie teatru wśród społeczeństwa. Mamy na celu wszechstronny rozwój, od teatru edukacyjnego po teatr alternatywny i offowy. Organizujemy między innymi warsztaty teatralne dla dzieci i młodzieży, działania artystyczne w przestrzeni publicznej czy spotkania ożywiające życie kulturalne w naszym mieście. Stowarzyszenie swoją działalność rozpoczęło w listopadzie 2018 roku pod nazwą Niezależny Teatr Nieoetykietkowani, aby w czerwcu 2020 roku oficjalnie zmienić nazwę na Teatr Off-Road.
Autorski spektakl Pod kolor powstał na podstawie inspiracji oraz pomysłów zgromadzonych przez członków zespołu podczas rozważań na temat miłości. Do początkowych inspiracji należały obrazy, utwory muzyczne, poezja czy kinematografia. Spektakl został oparty na antycznej teorii miłości. Podczas pracy spektakl wielokrotnie ewoluował, by finalnie przybrać kształt hybrydy teatru ruchu i wykorzystania słowa mówionego.
Teatr Młodzieżowy „Inwencja” działa przy domu kultury na Czechowie od 2016 roku. Skupia młode osoby w wieku powyżej 14 lat, chcące wyrażać siebie za pośrednictwem realizowanych wspólnie spektakli. Zespół gra w oparciu o autorskie scenariusze, które instruktorka pisze w odpowiedzi na propozycje jego członków. Scenariusz jest konsultowany i uzgadniany z zespołem, zanim zostanie rozpoczęta praca nad jego sceniczną adaptacją.
Zabawa w teatr to kolejny autorski spektakl zespołu. Początkowo stanowił on etiudę teatralną. Okazało się, że publiczność doskonale odczytała przesłanie i bawiła się wyśmienicie, czyli równie dobrze jak aktorzy. Ponieważ skład zespołu się nieco zmienił, pojawili się nowi członkowie, a wraz z nimi następne pomysły na to, co moglibyśmy i co chcielibyśmy „pokazać”, postanowiliśmy etiudę wspólnie rozbudować do spektaklu częściowo improwizowanego, który ostatecznie zaprezentowaliśmy w marcu 2022. Cóż. Wciągnęła nas zwyczajnie ta „zabawa w teatr”!
Zabawa w teatr, piątek, godz. 15.55
Ja, Diabeł to monodram, który zaczął powstawać niespełna dwa lata temu. Powstał scenariusz złożony ze spostrzeżeń Olafa, z tego, co chciałby przekazać światu oraz z mojego rozumienia jego potrzeb. Tekst, w którym było dużo buntu i niezgody na ogólny stan rzeczy, na dorosłe spojrzenie na współczesnego młodego człowieka poszukującego własnej tożsamości. Na edukację taką, z jaką musi mierzyć się jej podmiot, czyli uczeń. Choć poruszamy trudne tematy, pytamy o miejsce młodego człowieka w świecie, otwarcie mówimy o jego poszukiwaniach, o palącej, niezaspokojonej potrzebie wsparcia, o tym, jak często czuje się niewidzialny, a jego potrzeby traktowane są protekcjonalnie, czy też pomijane, jak budzi się w nim diabeł, który znajduje sobie wygodne miejsce w każdym z nas, jak podszeptuje mu, żeby się wstydził, że niczego nie może zmienić, oferując mu przeciętność, którą wybiera większość, rozpalamy światło, podsycamy żar, prowokując do zadawania sobie niełatwych pytań, które mimo wszystko i wbrew wszystkiemu mogą przynieść odpowiedzi mające moc zmieniania na lepsze i wzmacniania, niosące wsparcie, którego wszyscy tak bardzo potrzebujemy.
Ja, Diabeł, piątek, godz. 18.15
DORIAN DOLINA
Hej, jestem Dorian. Jest to moja trzecia WTOOPA. Pierwsza jako wolontariusz, więc bądźcie łaskawi. Jestem członkiem Teatru „Bez didaskaliów”. Na co dzień studiuję Transport i Logistykę oraz pracuję w sieciówce ubraniowej.
ANTONI ROSJAN
Miłośnik szeroko pojętej kinematografii, dobrej czarnej kawy i dobrego jedzenia. Zawodowo technik weterynarii. Przygodę z WTOOPĄ zacząłem we wrześniu ubiegłego roku w Krakowie.
O kobiecie, która nie ma męża i rodziny, za to ma pracę, mieszkanie i pasje. O ciśnieniu społecznym. O obiadach rodzinnych. O stereotypach. O niezależności. O samokrytyce, z którą zmagamy się wszyscy. O tym, że inni wiedzą „lepiej”, co dla nas dobre. O pragnieniu dzielenia z odpowiednim facetem swojego życia. O poszukiwaniu i braku poszukiwania. O dzieciach. O fajnych kolegach, a kiepskich partnerach. O rodzicach, którzy wspierają i rozumieją, a jednocześnie martwią się. O oczekiwaniach i o oczekiwanych rozczarowaniach. O rozczarowaniach jako takich. O życiu, które się toczy. O rzeczach, które się w życiu robi. O rzeczach, które przestanie się robić, gdy będzie rodzina. O rzeczach, które będzie trzeba robić, gdy będzie rodzina. O marzeniach. O spełnianiu swoich marzeń i niespełnianiu marzeń najbliższych. O tym, że jest dobrze, kiedy wszyscy myślą, że jest źle. I o tym, że źle, kiedy wszyscy są pewni, że jest dobrze. O tym, kiedy w ogóle jest źle, a kiedy dobrze. O tym, że samotność jest OK. O tym, że samotność boli i jest fatalna. O losie i przypadku. O sensie, bezsensie. O sensie bezsensu i o bezsensie sensu. O zwykłych rozterkach, o nieprzespanych nocach, o pasjonujących projektach i po prostu o tym, że życie jest ciekawe.
Kiedy wyjdziesz za mąż?, czwartek, godz. 16.30
Teatr „Yeta” powstał w 2011 roku. Mottem jego działalności jest zdanie ze „Scenariusza dla trzech aktorów” Bogusława Schaeffera: „Bezmyślna sztuka, to kres sztuki!”. Nazwa zespołu wyłoniła się po kliknięciu w link „Losuj artykuł” na Wikipedii. Yeta pochodzi z argentyńskiego slangu lunfardo, którym posługują się „tangueros” – osoby zawodowo zajmujące się tangiem. Yeta oznacza… czynność przynoszącą pecha. Pierwszy skład osobowy wyłonił się z zajęć warsztatowych, prowadzonych dla adeptów off-owej Grupy Teatralnej „Dziewięćsił” (działającej w Łodzi w latach 1987-2012) przez – związanego z nią od 1991 roku, recytatora, aktora i reżysera, od 2006 roku instruktora dramy – Adama Wrzesińskiego. Yeta jest teatrem literackim, opiera swoje poszukiwania artystyczne o ciekawe teksty dramaturgiczne, przede wszystkim młodych polskich autorów, ale w swej pracy sięga również po „znanych i uznanych” dramaturgów i literatów. W pracy warsztatowej główny nacisk kładziemy na proces kreowania postaci przez aktora i wpisanie tejże postaci we wspólnie budowane dzieło sceniczne.
Rosja. Druga połowa XIX wieku. Stan umysłu. Stan serca. Miłość. Namiętność. Pycha. Oportunizm. Zdrada. Anarchia. Państwowa i osobowa. Za pół wieku ten niezwykły, niezmierzony i niezrozumiały dla wielu kraj skąpie się we krwi. Czy warto ratować coś, co już dawno umarło? Czy jest jakiś ratunek dla ludzi od tak dawna nieżywych? Czy poniesiona ofiara cokolwiek zmieni? Czy warto oddać życie tym, których grzechy się wykupuje? Czy na pewno? Zbigniew Herbert napisał: „I nie bądźcie, na litość boską, nowocześni. Bądźcie rzetelni”. W pracy nad tym spektaklem te słowa były mottem dla naszego zespołu. Czy udało się nam zastosować do zaleceń poety? Przekonaj się. Zobacz.
Epitimia, sobota, godz. 18.50
Nasza impreza nie doszłaby do skutku, gdyby nie dofinansowanie ze strony Miasta Lublin, które w tym roku jest Europejską Stolicą Młodzieży.
W imieniu wszystkich WTOOPowiczów serdecznie dziękujemy za okazane wsparcie!
Zwykle taka notka powinna zacząć się takimi słowami „Grzegorz Popiołek – aktor”, ale tak nie będzie. Raczej zmierzam do takiego początku: „Grzegorz Popiołek – człowiek”. Jak to dumnie brzmi „człowiek”, prawda? Ale myślę, że słowo „człowiek” padnie wiele razy w trakcie naszych warsztatów. Porozmawiamy o spotkaniu „człowiek-człowiek”, o zaufaniu, o spokoju. Sięgniemy tam, gdzie zazwyczaj nie sięgamy wyobraźnią, ciałem. W naszych działaniach zadamy sobie pytanie: „Gdzie jeszcze nie byłem?”. Porozmawiamy o emocjach. Spróbujemy dotknąć niektórych z nich. Skupimy się na dźwięku, na słuchaniu. Skupimy się na skupieniu. Skupimy się na początkach – myśli, ruchu, celu. Nie powiem Wam, czym jest „aktorstwo”, ponieważ sam nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Ale myślę, że otworzymy jakieś drzwi, co być może pozwoli nam wspólnie znaleźć puentę naszego spotkania. Będzie dużo wolności, bezpieczeństwa i zabawy. Zabawa – matka aktorstwa!
ANNA BAJUN
Czy umiem grać na tym instrumencie? Absolutnie nie, ale czy nie na tym właśnie polega cała przyjemność grania w spektaklu? Teatr jest wspaniały, magiczny, ale moją specjalnością jest kino. Jestem studentką trzeciego roku na kierunku montaż filmowy, ale że kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boi, na najbliższej WTOOPIE będę was ścigać z kamerą i wyłapywać najlepsze momenty naszej wspólnej przygody. Do zobaczenia!
JULIA SADURSKA
Jestem miłośniczką okazywania innym życzliwości przy każdej możliwej okazji. Uwielbiam współorganizować duże wydarzenia i razem z innymi dokonywać przy tym niemożliwych rzeczy. Cieszę się, że będę mogła być dla Was na WTOOPIE!
Członkowie Teatru „Tym RAZEM” spotkali się na scenie Miejskiego Domu Kultury w Wołominie w trudnym pandemicznym roku 2020, ale pod obecną nazwą działają od niedawna. W swoich teatralnych poszukiwaniach postawili na teatr klasyczny. W XIX-wiecznych dramatach starają się odnajdywać uniwersalne prawdy o ludziach, charakterach i emocjach, bazując na swoich różnorodnych doświadczeniach scenicznych. Dbają o to, by tworzyć zespół zgrany zarówno na scenie, jak i poza nią.
Choć ślubowali sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską, Julii i Edmundowi trudno oprzeć się pokusom, na które wystawia ich los. Zwłaszcza że chęć dochowania wierności żonie jest równie silna, co chęć sprawdzenia lojalności męża. Nie ułatwiają sytuacji pojawiający się co chwila goście. To codzienne małżeńskie qui pro quo widzowie obserwują niczym przez otwartą ścianę domu dla lalek.
Bilecik miłosny, sobota, godz. 16.15
Warsztaty choreograficzne poprowadzą Sabina i Wojciech Kasprzykowie. Pasjonaci form opierających się na czystości technicznej, eksponujący każdy detal ruchu scenicznego. Sabina przez ponad 10 lat tańczyła, doskonaląc swoje rzemiosło, w zespole tańca dawnego. Uczestniczyła w warsztatach tańca dawnego m.in. u Bruny Gondoni, Lievena Baerta, Barbary Segal, Veronique Daniels czy Aleksandry Kajdańskiej. Wojciech – oprócz umiejętności kształcenia w zakresie tańca dawnego – posiada dyplom instruktora tańców ludowych, a swoją sceniczną przygodę rozpoczął już w 1989 roku.
Teatr działa od 11 lat w Powiatowym Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji w Zduńskiej Woli, skupiając młodzież ze szkół ponadpodstawowych. Każdego roku grupa bierze udział w ogólnopolskich festiwalach i przeglądach teatralnych, zdobywając różne nagrody zespołowe i indywidualne, ale przede wszystkim rozwijając aktorskie umiejętności w trakcie różnych warsztatów teatralnych. Młodzież dzieli się swoją pasją, energią i empatią nie tylko na scenie. Po prostu kochamy to, co robimy!
Kawa jako dopalacz? Kawa jako „otwieracz” oczu? Kawa jako uzależniacz? Czy kawa po prostu jako pretekst do tego, że się czymś dopingujemy i myślimy, że skłania nas to do racjonalnych (a może niekoniecznie) działań, przemyśleń, decyzji, że staje się usprawiedliwieniem wzmacniającym nas samych. A co jeśli to tylko placebo? Widz będzie zmuszony do kwestionowania swojego światopoglądu. Zderzy się z hipokryzją, półprawdami, (nie)spiskowymi teoriami dziejów, uprzedmiotowieniem, uzależnieniem i tym, do czego może doprowadzić brak empatii.
Obudź się i poczuj smak kawy, czwartek, godz. 18.00
Najważniejsze w życiu są dla mnie piękno i prawda. Jestem tegorocznym absolwentem Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Zagrałem w wielu produkcjach amatorskich i profesjonalnych, ale wierzę, że najlepsze jest jeszcze przede mną! Do tej pory najbardziej dumny jestem z filmu „Wszystkie nasze strachy”, w którym miałem przyjemność zagrać u boku Dawida Ogrodnika i którym to film zdobył Wielka Nagrodę Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 2021 roku. Zobaczyć mnie można także na deskach Teatru Stu w Krakowie.
Na moich warsztatach popracujemy nad kontaktem z partnerem i prawdą w relacjach aktorskich. Z chęcią opowiem Wam również o castingach i o tym, jak w młodym wieku rozpocząć przygodę z kinem i profesjonalnymi produkcjami. Nie ma, że się nie da! Praca i wiara w siebie to podstawa, a aktorstwo nauczyło mnie tego, jak ważna jest wielozadaniowość.
ROBERT WROŃSKI (AJRON)
Cześć, jestem Robert i jestem członkiem Stowarzyszenia WTOOPA. Zajmuję się odnawialnymi źródłami energii, a dokładniej fotowoltaiką. Moją pasją są tatuaże, których z roku na rok przybywa na moim ciele (jest też WTOOPA!). Uwielbiam muzykę, która towarzyszy mi każdego dnia oraz wycieczki górskie i wypady nad jeziora. Resztę na mój temat dowiecie się, jak mnie poznacie! Eviva l’arte!
JULIA KOWALCZYK
Hejka, jestem Julka. Mam 17 lat i obecnie jestem uczennicą czwartej klasy jednego z lubelskich liceów. Wolny czas spędzam z przyjaciółmi lub na rozwijaniu swoich pasji. Jestem osobą otwartą, pełną pozytywnej energii. Bardzo się cieszę, że na tej edycji WTOOPY mogę zasilić kręgi wolontariuszy. Mam nadzieję, że będą to niezapomniane cztery dni. Do zobaczenia w Lublinie!!!
GABRIELA WOLSKA
Nazywam się Gabrysia i mam 16 lat. Już od ponad roku gram w teatrze, gdzie czuję się bardzo dobrze. Jestem towarzyska i otwarta, lubię poznawać nowych ludzi i nie mogę doczekać się poznania nowych WTOOPowiczów. Jak się zgubisz, nie pomogę ci znaleźć drogi, ale umiem głośno krzyczeć, więc może w końcu ktoś nas znajdzie.
Czwartkowe spotkanie integracyjne uczestników odbędzie się w ciepłych i serdecznych murach „Zielonego Talerzyka”, który mieści się przy ulicy Królewskiej 3. Tam będzie można się poznać, porozmawiać, a przy okazji uraczyć jakimś napojem – wedle uznania.
Grupa działa przy Zespole Szkół Elektronicznych w Zduńskiej Woli. Nazwa grupy wzięła się od szkolnej piwnicy, w której odbywają się próby (łac. fundamentum). Szkolny teatr działa od kilkunastu lat i dla wielu osób stanowi swego rodzaju sposób na życie. Wchodząc na scenę, za każdym razem młodzi pasjonaci teatru odkrywają coś nowego.
Po raz dziewiętnasty T-shirty przygotowała dla nas Pracownia Sitodruku Serimax, za co – jak zawsze – serdecznie dziękujemy, wierząc, że koszulki te stanowić będą dla Was przez długie lata miłą pamiątkę!
Grupa musicalowa „eM” działa już od 13 lat i na przestrzeni tego czasu stworzyła wiele koncertów i spektakli. Młodzież tworzy projekty, odpowiadając na potrzeby i problemy nie tylko swoje własne, ale także świata. Uczy się zaglądać wgłąb siebie i odkrywać nieznane dotąd możliwości, szlifuje swój warsztat wokalny, aktorski i taneczny, lecz przede wszystkim dobrze się bawi, rozmawia, wymienia myślami i spostrzeżeniami na tematy, które ją dotykają. Grupa „eM” to po prostu przestrzeń, w której można być sobą, gdzie ściąga się wszelkie maski i wykorzystuje sztukę jako formę wyrażania swoich myśli.
Chcemy być sobą, piątek, godz. 20.25
Znowu? To już jest naprawdę nudne… warsztaty z emisji głosu poprowadzi Michał Stachowski… Właściwie powinien zostać on uznany za gatunek wymierający, ponieważ jest JEDYNĄ osobą, która była na wszystkich bez wyjątku edycjach WTOOPY, a co ciekawsze – na wszystkich dwudziestu WTOOPACH prowadził warsztaty z emisji głosu (choć nie tylko z tego). Urodzony w 1974 roku w Krakowie. Studiował śpiew operowy na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie oraz w Mozarteum w Salzburgu. Następnie ukończył archeologię śródziemnomorską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zawodowo zajmuje się od wielu lat książkami, a i sam coś napisze od czasu do czasu. Z teatrem związany od 1989 roku. Jeden z Ojców Założycieli WTOOPY. Zwraca wyjątkową uwagę na kwestie związane z emisją głosu i na punkcie ładnych głosów ma lekkiego świra. Wszyscy, którzy choć raz trafili do niego na zajęcia z emisji głosu, wiedzą, że jego ukochaną samogłoską jest… A poza tym zawsze możecie się do niego zwrócić z każdą sprawą, bo mimo siwiejącej brody, to chyba jak mało kto potrafi rozmawiać z młodzieżą.
Warsztaty oraz prezentacje wszystkich spektakli odbywać się będą w Akademickim Centrum Kultury i Mediów UMCS „Chatka Żaka”, które znajduje się przy ulicy Radziszewskiego 16. Tam również uczestnicy będą spożywać wszystkie posiłki. Sale teatralne są nowoczesne i w pełni profesjonalnie wyposażone, dlatego też nikt nie powinien narzekać, a przygotowania prezentacji teatralnych winny przebiegać szybko i sprawnie.
Karol Mazurek to aktor-amator działający na scenie już 10 lat. Od dziecka grał w spektaklach teatralnych. Obecnie od 8 lat jest aktorem Teatru Puk-Puk i od roku aktorem Teatru Imperialnego. Ma na swoim koncie setki zagranych spektakli, w tym 15 oficjalnych premier i gościnne role w 6 spektaklach. Oprócz zainteresowań teatralnych, jako wokalista wspólnie z rodziną tworzy formację „Mazureczki Band”.
Czy warto…?, piątek, godz. 19.15
Uczestnicy zostaną zakwaterowani w dwóch hostelach: Hostel Królewska przy ulicy Królewskiej 6 oraz Folk Hostel przy ulicy Krakowskie Przedmieście 23. Są one położone w niemal samym sercu lubelskiego Starego Miasta. Stąd wszędzie blisko, chociaż do miejsca, gdzie odbywać się będzie WTOOPA należy się przygotować na nieco dłuższy spacerek…
Organizatorem WTOOPY jest Stowarzyszenie WTOOPA – taka społeczność dobrych i nieco szalonych ludzi, dla których przygoda z teatrem jest czymś wyjątkowym. Współpracujemy i działamy po to, żebyście w naszych projektach uczestniczyli, czerpali garściami wiedzę, optymizm i radość. Jesteśmy jednak przede wszystkim grupą wielkich Przyjaciół, którzy – mimo różnicy wieku niekiedy nawet coś znaczącej – uwielbiają wspólnie spędzać pożytecznie czas, chociaż i nam zdarzają się chwile relaksu i całkowitego odWTOOPienia… ale to bardzo rzadko. Jesteśmy z Krakowa, Zduńskiej Woli, Lublina i Torunia. Jak dotąd. Jeśli ktokolwiek zechciałby do nas dołączyć – nic prostszego! Wystarczy jedynie zajrzeć na naszą stronę i najzwyczajniej w świecie przystąpić do naszego magicznego WTOOPowego świata, bo jak ktoś ładnie kiedyś powiedział: WTOOPA to styl życia albo nawet stan umysłu!
Kochani z wyjątkowym opóźnieniem, ale rozpoczynamy skrócone odliczanie do XX edycji WTOOPY, która odbędzie się w dniach 19-22 stycznia 2023 roku w Lublinie! Czeka nas wiele cudownych chwil i spotkań z wyjątkowymi ludźmi – począwszy od samych uczestników, przez prowadzących warsztaty, wolontariat, a skończywszy na Gościu Specjalnym. W Lublinie pojawi się aż trzynaście zespołów, które zaprezentują czternaście spektakli – będą monodramy i duże formy – z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie! Jak zwykle odbędzie się sześć warsztatów, na których postaramy się rozwinąć Wasze umiejętności aktorsko-wokalno-ruchowe.
KOCHANI WTOOPowicze!
Rozpoczęcie odliczania do najbliższej edycji WTOOPY, która odbędzie się w Lublinie w dniach 19-22 stycznia 2023 roku, rozpocznie się wyjątkowo 6 stycznia, czyli będzie skompresowany do 13 dni!
Nie martwcie się, zdążycie się zapoznać z wszystkimi uczestnikami, instruktorami, organizatorami i sponsorami!
