Z radością otwieramy oficjalnie XXVI Ogólnopolskie Spotkania Teatralne WTOOPA – Zduńska Wola 2025!

• 3359 lat mają wszyscy uczestnicy
• 3240 minut warsztatów
• 1962 kilometry przejechały zespoły, żeby dotrzeć na WTOOPĘ
• 530 minut spektakli
• 176 zaangażowanych osób
• 108 uczestników warsztatów
• 90 nowych uczestników
• 89 różnych imion
• 59 lat ma najstarszy uczestnik
• 36 wegetarian
• 21,95 lat wynosi średnia wieku uczestnika
• 18,6 lat wynosi średnia wieku uczestnika warsztatów
• 13 lat ma najmłodszy uczestnik
• 12 zespołów teatralnych
• 11 placówek
• 10 spektakli
• 8 ośrodków
• 7 Wiktorii
• 6 prowadzących warsztaty
• 6 warsztatów teatralnych
• 6 województw
• 5 Jakubów i Mateuszów
• 3 nowe imiona (Jaśmina, Jeff, Lija)
• 1 gość specjalny
• 1 cel przyświeca nam wszystkim
  

Do rozpoczęcia tegorocznej zduńskowolskiej edycji WTOOPY zostały 24 godziny!

• o śpiworach i ręcznikach!
• na warsztaty Agnieszki: o naładowanym telefonie (serio!), czymś do pisania, spontanicznie kupionej kartce i znaczku (dobrze czytasz!), ulubionym fragmencie wiersza, literatury lub dłuższego cytatu,
• na warsztaty Kamila: przygotuj utwór do pracy nad nim – wybierz to, co Ci w duszy gra – monolog, wiersz, prozę, dialog, piosenkę. I naucz się tego tekstu na pamięć!
  

Teatr „Face To Face” działa od blisko dwudziestu lat w Powiatowym Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji w Zduńskiej Woli, skupiając młodzież ze szkół ponadpodstawowych. Każdego roku grupa bierze udział w ogólnopolskich festiwalach i przeglądach teatralnych, zdobywając różne nagrody zespołowe i indywidualne, ale przede wszystkim rozwijając aktorskie umiejętności w trakcie rozmaitych warsztatów teatralnych. Młodzież dzieli się swoją pasją, energią i empatią nie tylko na scenie. Po prostu kochamy to, co robimy!

Teatr Ruchu i Maski „Maszkaron” – zespół teatralny działający przy Pałacu Młodzieży – Pomorskim Centrum Edukacji w Szczecinie. Jak jego nazwa wskazuje, specjalizuje się w teatrze formy, w którym maska jest integralną częścią aktora, a plastyczne ciało metaforycznym nośnikiem stanów emocjonalnych. Większość członków zespołu pracuje ze sobą od dwóch lat, eksplorując nowe płaszczyzny opowiadania historii nie tylko przez słowa, ale również plastykę ruchu, taniec czy pantomimę.

Żywot Paschalisa powstał na podstawie fragmentów powieści Olgi Tokarczuk Dom dzienny, dom nocny. Przez tytułową postać zagłębiamy się w problem nieodpowiedniości ciała do duszy jego właściciela. Johann, nazwany w zakonie Paschalisem, od małego czuł, że coś jest z nim nie tak – że jego gesty nie są takie, jakimi chciałby się posługiwać, że jego fizyczność jest mu obca i niemiła i że najlepiej gdyby był jedną z postaci uwielbianych przez niego obrazów, przedstawiających święte i pobożne kobiety. Jednak jak przeobrazić się, żyjąc w męskim klasztorze, w którym jeden z zakonników pożąda jego cielesności? Do kogo się modlić, prosząc o metamorfozę czy wręcz cud?

OLEK GAŁĄZKA – absolwent Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Współpracowałem (bądź wciąż to robię) jako aktor gościnny z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Operą Krakowską czy Teatrem im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

Warsztaty: Zaufanie i szacunek na scenie

Cenię sobie zaufanie i szacunek wobec partnera scenicznego. W związku z tym na warsztatach chciałbym poświecić tym kwestiom uwagę, ale i zaoferować Wam wiele różnych innych ćwiczeń aktorskich oraz położyć nacisk na pracę nad sceną dwójkową. Będzie fajnie i śmieszne. I w ogóle to do zobaczenia!

A osobą, dzięki której WTOOPA zawitała do Zduńskiej Woli, jest nie kto inny jak Zbyszek Rudecki, który teatrem offowym zajmuje się od 19 lat. Tylko lub aż. W Zduńskiej Woli prowadzi dwa teatry: „Fundamentum” i „Face To Face”, wykreślając ze słownika młodych ludzi stwierdzenie – NIE DA SIĘ. Z wykształcenia teolog – studia ukończone na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, oraz historyk, posiadający również fakultet z wychowania do życia w rodzinie – studia ukończone na Uniwersytecie Łódzkim. Teatralny teoretyk i praktyk. Współpracował m.in. z Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin” w Warszawie, Centrum Rozwoju „Ajanta” w Toruniu, a także z Wojewódzkim Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Sieradzu. Posiada certyfikaty ukończenia kursów teatralnych, m.in. Akademii Kultury i Sztuki w Warszawie, Stowarzyszenia Teatru „Wiczy” w Toruniu, Teatru „Pinokio” w Łodzi, praktycznego zastosowania elementów techniki Michaiła Czechowa we wrocławskim „Cloud Theater” i ostatnio w łódzkiej Fabryce Sztuki Teatru „Chorea” oraz Akademii Dojrzałego Twórcy w Teatrze Polskim w Warszawie. O sobie mówi: „Praca z młodzieżą to moja pasja i wyzwanie, bo jak wiadomo: Życie to jest teatr… maski coraz inne, coraz mylne się nakłada; wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra przy otwartych i zamkniętych drzwiach”.

Teatr „DeeL” powstał w łódzkim Domu Literatury w 2019 roku. Mottem jego działalności jest zdanie z Tanga Sławomira Mrożka: „Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości”. Nazwa zespołu dobrze oddaje ducha jego działań i poszukiwań teatralnych. Jest wieloznaczna, niejednoznaczna i nieokreślona. W zależności od potrzeb może ulegać modyfikacjom i twórczym zniekształceniom, wnoszącym do jej brzmienia nową jakość. Tak też jest z potencjałem twórczym zespołu Teatru „DeeL”. Jest to teatr literacki. Opiera swoje poszukiwania artystyczne o ciekawe, często nieoczywiste teksty dramaturgiczne. W pracy warsztatowej główny nacisk kładzie natomiast na proces kreowania postaci przez aktora i wpisanie tejże postaci we wspólnie tworzone dzieło sceniczne. Podstawą rozwoju zespołu aktorskiego jest postawienie na pierwszym miejscu rozwoju osobistego aktora, następnie integracja grupy i budowanie zespołowego zaufania oraz współpracy – zarówno na scenie, jak i poza nią. Efekt w postaci spektaklu jest satysfakcjonującym, choć niekoniecznym dopełnieniem tego procesu.

Anna nie miała łatwego życia. Od najmłodszych lat przytrafiały się jej zdarzenia smutne, bolesne, tajemnicze, które coraz bardziej komplikowały jej myśli oraz relacje ze światem. Traumatyczne fakty z biografii poskutkowały reakcją obronną jej osobowości, która uległa rozszczepieniu. Poszczególne z tych „osób” powstały po to, by chronić Annę, być jej strażnikiem, adwokatem, impresariem lub przebojowym alter ego. Ujawniły się też te fragmenty osobowości, które niosły piętno najbardziej traumatycznych zdarzeń: pięcioletniej dziewczynki, która widziała śmierć własnego ojca, i nastolatki brutalnie wykorzystanej przez konkubenta matki. Funkcjonując fizycznie nadal jako jedna osoba, Anna popadła przez to w kłopoty z prawem. Została oskarżona o kradzież, rozbój, posiadanie niebezpiecznych narzędzi. Była podejrzewana o posiadanie narkotyków. Trafiła zatem do aresztu, a stamtąd – na przesłuchanie. Jej zeznania były na tyle niespójne, że wzbudziły nieufność śledczych. Anna zostaje więc poddana ocenie psychologiczno-psychiatrycznej, którą prowadzi uznany specjalista w tej dziedzinie, dr Brown. Niestety i tym razem do Anny nie uśmiecha się szczęście. Dr Brown jest nie tyle lekarzem, co naukowcem. Czy dr Brown dochowa zasad rzetelności naukowej i etyki lekarskiej? Czy Anna Johnson otrzyma wymagane wsparcie? Jak zakończy się wątek śledztwa w jej sprawie, prowadzonego w konserwatywnym i surowym stanie Teksas? Czy osobowość Anny zdoła się ponownie skleić w jedność? Odpowiedzi szukaj w finale spektaklu, inspirowanego historią Billy’ego Milligana.

KAMIL BŁOCH – aktor (m.in. Na sygnale, Na Wspólnej, G.F. Darwin), reżyser, piosenkopisarz, twórca sztuki społecznej i teatru opartego na doświadczeniu, terapeuta i coach. Współtwórca Grupy Performatywnej Chłopaki, z którą tworzy spektakle o czułej męskości i prowadzi edukację antyprzemocową. Reżyseruje i pisze autorskie spektakle, wiele z nich w nurcie teatru ze społecznością, m.in. Teraz wiesz, jak się czuję; Chcieliśmy pogadać o męskości, ale zostaliśmy przyjaciółmi; Maszkarony; Bajdurki krakowskie; Bagaż uczuć; Starych drzew się nie przesadza; Anioły ludzkie sprawy mają. Współpracował z Fundacją Sztukarnia, Teatrem ME/ST, Teatrem Groteska w Krakowie i Otwartym Teatrem Procesowym. Facylituje procesy grupowe i twórcze, korzystając z różnorodnych narzędzi: dramy, psychologii procesu, pisania kreatywnego czy pracy z ciałem. Wierzy, że opowieść o własnych emocjach i świecie wewnętrznym to podstawa porozumienia, a czułość jest niezbędna do bezpiecznego i owocnego procesu tworzenia. Kamil oprócz tego, że poprowadzi warsztaty, będzie również Gościem Specjalnym tegorocznej zduńskowolskiej edycji naszych spotkań.

Warsztaty: Czułe reżyserowanie siebie

Czułość wobec siebie w procesie twórczym to nie słabość, lecz siła. Pozwala na głębsze zrozumienie siebie i swojej ekspresji, a także na bardziej autentyczne i poruszające występy. Dzięki niej proces twórczy staje się podróżą pełną odkryć i akceptacji, a nie walką z własnymi ograniczeniami.
Zapraszam na warsztat, podczas którego podzielę się z Tobą moimi narzędziami pracy nad rolą i czułym podejściem do procesu twórczego.
Przygotuj utwór do pracy nad nim. Wybierz to, co Ci w duszy gra – monolog, wiersz, prozę, dialog, piosenkę. Nie więcej niż około 1100 znaków lub stronę A5 dialogu lub dwie zwrotki w wypadku piosenki. Naucz się tekstu na pamięć.
W pierwszej części całą grupą popracujemy wokół budowania postaci na podstawie przygotowanego przez Ciebie tekstu. Zbadasz, jakie podejście jest Ci bliższe – od emocji, dźwięku, obrazu czy myśli? Zanurzysz się w swoje ciało jako instrument, w którym zapisane są wskazówki na temat postaci i jej przebiegu dramaturgicznego.
W drugiej części warsztatu chętne osoby lub pary przedstawią na forum przygotowany przez siebie utwór. W rozmowie z występującymi pokażę, w jaki sposób, dzięki czułemu podejściu do siebie, zweryfikować skuteczność swojego występu. Jako widzowie tych występów poćwiczymy również dawanie konstruktywnej informacji zwrotnej.