W XXIV Ogólnopolskich Spotkaniach Teatralnych „WTOOPA” – Chodzież 2024 weźmie udział 10 zespołów teatralnych, reprezentujących 6 województw. W trakcie Spotkań Teatralnych zaprezentowanych zostanie 11 spektakli.

„DeeL” Teatr Domu Literatury

Luka Kuzmanović

   Balcan Express

reż. Adam Wrzesiński

Teatr „DeeL” powstał w Domu Literatury w Łodzi w 2019 roku. Mottem jego działalności jest zdanie z Tanga Sławomira Mrożka: „Jeżeli sami nie nadamy rzeczom jakiegoś charakteru, utoniemy w tej nijakości”. Nazwa zespołu dobrze oddaje ducha jego działań i poszukiwań teatralnych. Jest wieloznaczna, niejednoznaczna i nieokreślona. W zależności od potrzeb może ulegać modyfikacjom i twórczym zniekształceniom, wnoszącym do jej brzmienia nową jakość. Tak też jest z potencjałem twórczym zespołu. Teatr opiera swoje poszukiwania artystyczne na ciekawych, często nieoczywistych tekstach dramaturgicznych. W pracy warsztatowej nacisk kładzie natomiast przede wszystkim na proces kreowania postaci przez aktora i wpisanie tejże postaci we wspólnie tworzone dzieło sceniczne. Podstawą rozwoju zespołu aktorskiego jest postawienie na pierwszym miejscu rozwoju osobistego aktora, następnie na integrację grupy i budowanie zespołowego zaufania oraz współpracy – zarówno na scenie, jak i poza nią.

Balkan Express, czyli koktajl południowosłowiańskich dramatów. Wybór monologów z antologii literatury południowosłowiańskiej: utworów dramaturgicznych lub epickich, zawiera elementy klasyczne z literatury chorwackiej, bośniackiej, serbskiej, słoweńskiej, macedońskiej, połączone współczesnym, żywiołowym, chorwackim spoiwem. Balkan Express to soczysty koktajl wyrazistych postaci i sytuacji, które w dramatyczny sposób opowiadają historie ze słowiańskiego południa Europy – przestrzeni różnych, choć jakże często wspólnych i rozpoznawalnych, języków i emocji. Jest to monodram grany w formule 1+8, czyli one-man show, ale jednocześnie: 8 postaci, 8 tekstów, 8 kontekstów, 8 sytuacji i 8 autorów.

„DeeL” Teatr Domu Literatury: Dom Literatury, ul. Roosevelta 17, 90-056 Łódź

Prowadzący zajęcia: Adam Wrzesiński

Zespół: Luka Kuzmanović, Karolina Wróblewska

„Pracownia Teatralna”

   Zołzy

reż. Nina Wolska

Katarzyna Grochola

   Kot mi schudł

reż. Nina Wolska

„Pracownia Teatralna” z Zabrza to zespół prowadzony przez Ninę Wolską. Grupa zrzesza osoby uczęszczające na zajęcia od wielu lat, jak również tzw. świeżynki. Obecny skład tworzą uczniowie szkół podstawowych oraz średnich: wrażliwcy, z których każdy traktuje zajęcia teatralne inaczej. Dla niektórych to miejsce spotkania z innymi, dla innych – przestrzeń do wyrażania siebie, rozwoju warsztatu aktorskiego lub po prostu strefa dobrej zabawy.

Grupka dziewczyn, wchodzących w okres dojrzewania, napotyka problemy, które z czasem coraz bardziej je dzielą. Kompleksy, chłopacy, pieniądze, szkoła to rzeczywistość daleko odbiegająca od tej, jaką wyobrażały sobie jako dzieci. Tekst oryginalnej sztuki wzbogacony został tekstami własnymi uczestniczek, dla których punktem wyjścia do pracy warsztatowej był temat braku akceptacji otoczenia i lęku przed wykluczeniem z grona rówieśników, powodowanych kruchością samooceny dojrzewających nastolatków.

Kot mi schudł to historia o miłości, bo cytując samą Katarzynę Grocholę: „(…) nic na świecie nie dzieje się bez miłości. (…) wszystko na świecie dzieje się albo z powodu miłości, albo jej braku (…) każde świństwo i wszystkie wspaniałe rzeczy. Nie ma niczego innego tak naprawdę. Wszystko wynika albo z tego, że kochamy, albo z tego, że nie kochamy, że nie potrafimy kochać”.

„Pracownia Teatralna”: Ognisko Pracy Pozaszkolnej nr 4 „Centrum Edukacji Twórczej”, ul. Korczoka 98, 41-909 Zabrze

Prowadząca zajęcia: Nina Wolska

Zespół: Aleksandra Bąk, Maja Beldzik, Lena Bujnowska, Hanna Gaweł, Maja Gaweł, Wiktoria Horba, Bartosz Klein, Judyta Krause, Alicja Kula, Hanna Lyszczyna, Hanna Powała, Maja Sip, Anna Skoroda, Kateryna Zhabotynska

Teatr „Panopticum”

   W twoim życiu też…

reż. Emil Janczak

Teatr „Panopticum” z Lublina rozpoczął swoją działalność artystyczną i edukacyjną w 1985 roku. Skupia przede wszystkim młodzież licealną, ale także gimnazjalną i studencką. Setki młodych ludzi zdobywało tu swoje pierwsze doświadczenia teatralne i poznawało warsztat sceniczny, a wielu z nich zostało zawodowymi aktorami i reżyserami, znanymi z telewizyjnego ekranu, filmu oraz polskich scen teatralnych. Teatr jest laureatem wielu głównych ogólnopolskich i międzynarodowych nagród teatralnych, wielokrotnie występował w Niemczech i Finlandii, uczestniczył w międzynarodowych projektach teatralnych w Londynie oraz Ankarze, a także wystąpił w 2018 oraz 2023 roku w Nowym Jorku. O „Panopticum” powstało kilka reportaży telewizyjnych i film dokumentalny „Szef”, którego bohaterem jest Mieczysław Wojtas – założyciel, kierownik artystyczny i opiekun zespołu, nieprzerwanie już od 40 lat. Tym razem reżyserem spektaklu będzie jednak jeden z jego podopiecznych – Emil Janczak, który przyjeżdżając pod banderą „Panopticum” na swoją jedenastą WTOOPĘ, tym razem w roli reżysera, spełnia swoje największe teatralne marzenie.

W twoim życiu też… to spektakl, który opowiada o problemie relacji międzyludzkich wśród nastolatków i osób w wieku studenckim. O ich częstym nieokreśleniu, o braku zaangażowania w relacje oraz o niepewności płynącej ze strachu przed przyszłością. Przedstawienie zawiera elementy niejako mistyczne i metaforyczne, bo nie wszystko okaże się do końca tym, czym się wydaje. Scenariusz powstał podczas prób i cała fabuła oraz teksty są autorstwa zespołu.

„Teatr Panopticum”: Młodzieżowy Dom Kultury „Pod Akacją”, ul. Grodzka 11, 20-112 Lublin

Prowadzący zajęcia: Emil Janczak

Zespół: Zuzanna Lewicka, Maksymilian Marek, Emilia Marzec, Norbert Olejnik, Iga Rejmak, Filip Woźny

Teatr „Face To Face”

   Sławomir Mrożek

   Na pełnym morzu

reż. Zbigniew Rudecki

Teatr działa od 19 lat w Powiatowym Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji w Zduńskiej Woli, skupiając młodzież ze szkół ponadpodstawowych. Każdego roku grupa bierze udział w ogólnopolskich festiwalach i przeglądach teatralnych, zdobywając różne nagrody zespołowe i indywidualne, ale przede wszystkim rozwijając aktorskie umiejętności w trakcie różnych warsztatów teatralnych. Młodzież dzieli się swoją pasją, energią i empatią nie tylko na scenie. Po prostu kochamy to, co robimy!

Jakie procesy dehumanizacji, politycznej intrygi, samozachowawczego instynktu pojawiają się w kryzysowych relacjach, kiedy trójka bohaterów na dryfującej tratwie walczy o przetrwanie? Biologiczne ludzkie potrzeby czy instynktowne zachowania ujawniają w takich momentach myślenie o kanibalizmie. W końcu chodzi o przetrwanie i ocalenie życia, kiedy rozbitkowie odkrywają, że zapasy wyczerpały się. A może dla własnej przyjemności manipulujemy ludzką psychiką, naciągając fakty? Mechanizmy indoktrynacji w obliczu ekstremalnych warunków przeżycia człowieka przybierają wizje powracających traum i demonów z przeszłości. Sarkazm, krytyka, udawanie ofiary, ośmieszanie, wywyższanie się, odwracanie uwagi, wszystko to stosuje się wobec upatrzonej ofiary. Polityczna socjotechnika bez skrupułów prowadzi do zdobycia władzy nad ludzkimi umysłami. Jakże to współczesne i na czasie. Relacje międzyludzkie nie zmieniły się od wieków. Sławomir Mrożek w sztuce Na pełnym morzu ukazuje wpływ propagandy przez koloryzowanie nieuczciwości, arogancji, hipokryzji, za pomocą których zdobywa się wpływ na kogoś, aby ten nieświadomie i z własnej woli zrealizował cele manipulatora. Ta jednoaktówka jak w soczewce odbija cały nasz świat przez zabawny dialog, błyskotliwe puenty, teatr pełen przewrotnej Mrożkowskiej filozofii i eleganckiego dowcipu. Spektakl utrzymany w konwencji teatru absurdu z poczuciem humoru dotyka problemu godności człowieka.

Teatr „Face To Face”: Powiatowe Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji, ul. Kilińskiego 17, 98-220 Zduńska Wola

Prowadzący zajęcia: Zbigniew Rudecki

Zespół: Marta Chrabelska, Klaudia Dorcz, Hanna Hennig, Gabriela Klocek, Amelia Paradowska, Bartosz Sławski, Michał Szafrański, Julia Woźnicka

Teatr „Tak było”

   Malina Prześluga

   Jak jest

reż. Nina Wolska i zespół

„Tak było” to nie tylko grupa teatralna, składająca się z młodych, chętnych do ciągłego rozwoju ludzi o różnym doświadczeniu, ale i grupa bardzo bliskich sobie osób. Nasze pomysły są realizowane pod okiem niezastąpionej Niny Wolskiej, bez której nie udałoby się stworzyć spektaklu w tak krótkim czasie. Jesteśmy dla siebie wyrozumiali, pomocni, ale i krytyczni, co postrzegamy za bardzo ważne elementy współpracy, która pozwala nam rozwijać łączącą nas wszystkich pasję i dążyć do wspólnego celu.

Jak jest na podstawie sztuki Maliny Prześlugi to poetycka opowieść o sensie istnienia, świadomości siebie jako człowieka oraz szacunku do samego siebie i życia w ogóle. Sam spektakl jest dla nas niesamowicie ważnym przeżyciem i doświadczeniem. Nie da się ukryć, że jest on swojego rodzaju eksperymentem. Bardzo nam zależało na nasyceniu go gamą emocji, dlatego też każdy z nas włożył w niego cząstkę siebie.

„Teatr „Tak było”: Ognisko Pracy Pozaszkolnej nr 4 „Centrum Edukacji Twórczej”, ul. Korczoka 98, 41-909 Zabrze

Prowadząca zajęcia: Nina Wolska

Zespół: Iga Grzesik, Lena Grzesik, Marcelina Płaza, Anna Spałek, Kamil Trójca, Danuta Ungier, Katarzyna Żaczek

Grupa Teatralna „A czy to ważne?”

Philippe Dorin

   W moim domu z papieru

reż. Anna Bajun i Julia Kowalczyk

Grupa Teatralna „A czy to ważne?” to niezbyt liczna, bo dwuosobowa ekipa, która postanowiła przed rozejściem się w różne strony świata zrealizować ostatni wspólny spektakl (chyba). Dziewczyny, niestworzone do normalnego, spokojnego życia, postanowiły do codziennych obowiązków dorzucić odrobinę teatralnej magii i każdy wolny moment ostatnich miesięcy poświęcić na próby.

Spektakl opowiada o sposobie pojmowania świata i abstrakcyjnych pojęć przez człowieka na różnych etapach życia. Ten metafizyczny obraz ma skłonić widza do refleksji nad dziecięcą radością, która tli się w starym człowieku, stłumiona przez czas i doświadczenia, oraz nad dojrzałością i wrażliwością młodej osoby.

Grupa Teatralna „A czy to ważne?”: Kosmos: Przestrzeń Młodych, al. Racławickie 33/U-8, 20-049 Lublin

Prowadzące zajęcia: Anna Bajun i Julia Kowalczyk

Zespół: Anna Bajun, Julia Kowalczyk

„Tykociński Teatr Amatorski”

Ryszard Matusiewicz, Marcin Kwiatkowski

   Ostatni dzień „Azylu”

reż. Marcin Kwiatkowski

„Tykociński Teatr Amatorski” jest spadkobiercą dwóch tradycji teatralnych: polskiego ruchu amatorskiego, którego działalność jest udokumentowana od 1913 roku i żydowskiego teatru amatorskiego, działającego od 1919 roku do połowy lat 20. XX w. Po przerwie wywołanej wojną i ogólnym klimatem społecznym Tykociński Teatr Amatorski odrodził się w 1985 roku z inicjatywy Muzeum w Tykocinie i Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Tykocińskiej. Odtąd działa, pielęgnując historię, tradycję i kulturę dawnego Tykocina i Podlasia. Przedstawia sztuki nawiązujące do klimatu XIX-wiecznych i przedwojennych teatrów prowincjonalnych i wędrownych. Główny nurt działalności to przywracanie pamięci o minionych czasach i zdarzeniach z historii Tykocina, ukazywanie bogactwa kultury Podlasia, a także odwoływanie się do współczesności, tematyki obyczajowej, pokazującej Tykocin i region współcześnie. Działania teatralne obejmują całe miasto, bowiem miejscami spektakli były i są: kościół parafialny, synagoga, zamek, muzeum, dom kultury, szkoła, restauracje i remiza strażacka. Teatr łączy całą społeczność – aktorzy pochodzą z różnych środowisk i grup wiekowych, dlatego na scenie potrafią się spotkać trzy pokolenia danej rodziny, uczniowie i nauczyciele oraz seniorzy. Teatr, choć nie ma własnej sceny, wystawia wiele sztuk i chętnie z nimi podróżuje po całym Podlasiu i nie tylko.

Cudowny stary świat. Do „Azylu” prowadziły schody. Zakręcane po ścianie w górę w strażackiej wieży nadawały temu miejscu sznytu jakichś dawnych legend. Trzydzieści kilka lat temu, kiedy dekada lat 80. chyliła się ku końcowi, powstała tu knajpa, która z miejsca zyskała ogromną popularność, by po dwóch latach istnienia zniknąć na zawsze. Czas jej prosperity przypadł na przełom dekad, a zatem „Azyl”, zupełnie nieintencjonalnie, stanowił symbol przejścia, znak końca. Był zaklęciem przemiany starego w nowe i jedną z tych rzeczy, które wprowadzały Tykocin w inną, bo pokomunistyczną rzeczywistość. Słowem-kluczem jest tu „przejście”. Po angielsku „transition”, słowo, które chyba jeszcze lepiej oddaje istotę rzeczy. Przejście od starego do nowego, z jednej dekady w drugą. Wielka zmiana. Cudowny stary świat zakończył się w którymś roku dekady lat 90., ale nie wiadomo dokładnie w którym. Coś bardzo dziwnego stało się z pamięcią tamtych lat. Nieudokumentowane fotograficznie, nieatrakcyjne obiektywom kamer VHS, zresztą rzadko wówczas spotykanym, nielukrowane wszechobecną dzisiaj retoryką „królewskości” i „miasta majeczki”, odpychane i zsuwane w głęboką niepamięć, bo wstydliwe, nieco szare i zupełnie nieefektowne tamte czasy są, jak się zdaje, przeszkodą na drodze ku postępowi (skąd my to znamy?), drzazgą do usunięcia. Zawadzają, bo przecież w bajeczce nie jadało się chleba z cukrem i nie skakało przez odrapane z dawnej zieleni ogrodzenia miejskich parków. Przecież królewskie miasto zawsze było królewskie i nie może być inaczej! Opieramy się dzisiaj na wrażeniu bajeczki i królewskości, a wrażenia te opierają się na pustce. Lecimy zatem w nią wraz z nimi. Alternatywą jest prawda o nas samych. Wygrzebanie tych starych VHS-ów i przekartkowanie albumu z fotografiami (wywołanymi na papierze) uruchamia lawinę wspomnień ze starego świata, w którym piękno było równoznaczne z prawdą. Zasada ta, wymagająca od nas wtedy pewnych poświęceń, była jednocześnie szalenie prosta. Tęsknimy do prostych zasad. Wypatrujemy cudownego starego świata w każdym zaułku zalukrowanej rzeczywistości. Na bazie tych pragnień konstruujemy prywatne wehikuły czasu, którymi sączymy ku teraźniejszości skrawki dawnych reguł i moralności, a ich wydobyte drobiny jednocześnie ocalamy. W azylu tych wspomnień chronimy nasze dziedzictwo i tożsamość. Choćby nawet szarą i odrapaną. Dajemy sobie szansę na bycie niedoskonałymi. Do naszego „Azylu”, mieszczącego się – odwrotnie niż w rzeczywistości – w piwnicy dawnego schronu atomowego, przybywa Izydor, „wędrowiec z północy”, handlarz narzędziami metalowymi i sportowymi. Prócz tego bagażu niesie ze sobą też drugi, inny: bagaż niejasnej przeszłości. Jego przybycie uzmysłowi wszystkim miejscowym, że nie są, nie byli i nigdy nie będą idealni. Z „Azylu”, jak z biblijnego raju, każdy wyjdzie z własnym bagażem grzechu, bo takie jest przeznaczenie istoty ludzkiej. Niosąc go, ukazujemy prawdę o sobie. Przyznajemy się do piękna.

„Tykociński Teatr Amatorski”: Salon Pod Sowami, ul. Poświętna 4, 16-080 Tykocin

Prowadzący zajęcia: Marcin Kwiatkowski

Zespół: Julia Kowalska, Julia Kurowska, Daria Kwiatkowska, Natalia Łozdowska, Marek Malinowski, Arkadiusz Napiórkowski, Beata Naumiuk, Eliza Naumiuk, Mirosław Naumiuk, Szymon Naumiuk, Katarzyna Oświecińska, Monika Rogowicka, Dominik Rudawski, Grzegorz Strzeliński

Teatr „Pierwsze kroki”

Henryk Bardijewski

   Co powie chór?

reż. Magdalena Marek

Teatr istnieje już od 17 lat i choć zmieniają się jego członkowie, to niezmiennie poszukuje różnych form teatralnego wyrażania siebie samych i otaczającego świata. Lubi zabawy rodem z podwórka, gry improwizacyjne, tworzenie etiud, zabawę konwencjami teatralnymi od czarnego teatru przez pantomimę, lalkarstwo, teatr cieni i wiele innych. W tajniki teatralnych i scenicznych rozwiązań wprowadza młodych aktorów Magdalena Marek, ale to grupa wspólnie decyduje o tematyce, konwencji i wykonaniu spektakli. Scenariusz traktują raczej jako końcowy zapis porządkujący przeżycia i pomysły powstałe na zajęciach.

Spektakl Co powie chór? na podstawie słuchowiska Henryka Bardijewskiego w niezwykle szeroki i niejednoznaczny sposób ubiera konflikt między jednostką a grupą, między siłą masy a indywidualizmem, między tym, co wspólnotowe, a samotnością. Poszukuje granicy między autorytetem a dyktaturą, między współpracą a przywództwem, miejscem ucznia i rolą nauczyciela, partnerstwem i posłuszeństwem.

Teatr „Pierwsze kroki”: Pałac Młodzieży im. Orląt Lwowskich, ul. Emilii Plater 3, 10-562 Olsztyn

Prowadząca zajęcia: Magdalena Marek

Zespół: Hanna Biegańska, Róża Biegańska, Kamil Burzyński, Aniela Dremo, Barbara Frala, Mateusz Kamiński, Marcelina Kępczyńska, Borys Kochański, Nela Narkiewicz, Elia Nasiadko, Anna Polak, Łucja Stankiewicz, Kornelia Wołczak, Jakub Woźniak

Teatr „Fundamentum”

Grupa działa przy Zespole Szkół Elektronicznych w Zduńskiej Woli. Nazwa grupy wzięła się od szkolnej piwnicy, w której odbywają się próby (łac. fundamentum). Szkolny teatr działa od kilkunastu lat i dla wielu osób stanowi swego rodzaju sposób na życie. Wchodząc na scenę, za każdym razem młodzi pasjonaci teatru odkrywają coś nowego.

Teatr „Fundamentum”: Zespół Szkół Elektronicznych, ul. Łaska 61, 98-220 Zduńska Wola

Prowadzący zajęcia: Zbigniew Rudecki

Zespół: Igor Korcewicz, Jakub Nieborak, Aleksandra Pawlak, Jan Pokora, Mateusz Rynkiewicz, Leon Sadowski, Antoni Tomczyk

Grupa Teatralna „Próbownia”

John Hamillton

   Morderstwo w hotelu Domaine d’Auriac

reż. Piotr Mąka

Grupa Teatralna „Próbownia” to zespół skupiający młodych ludzi, powstały w 2011 roku. Od tamtej pory działa jako sekcja Chodzieskiego Domu Kultury. Samodzielnie opracowujemy sztuki, interpretujemy gotowe teksty, choć wcześniej pisaliśmy także własne scenariusze. Jesteśmy sobie sterem i żeglarzem, bo sami reżyserujemy, obmyślamy stroje, rekwizyty i charakteryzację. Często sięgamy po groteskę, wyśmiewając absurdy życia. Naszym celem jest promowanie sztuki teatralnej w lokalnym środowisku, co jednocześnie pozwala nam realizować naszą pasję – bycia na scenie.

Francuska riwiera, hotel na uboczu, idealne miejsce na wypoczynek dla zblazowanej elity. Małżeństwo z kilkunastoletnim stażem, para narzeczonych, samotna wyniosła dama, szemrany milioner i jeszcze jedna kobieta, której… nikt nie widział. Sielska atmosfera zostaje zburzona, gdy w jednym z pokoi małżeństwo znajduje zwłoki mężczyzny. Przybyły na miejsce zdarzenia inspektor policji nijak nie radzi sobie ze sprawą, bo tropy plączą się, a hotelowi goście bardziej przeszkadzają, niż pomagają w rozwikłaniu zagadki. Co więcej, każdy z tej dziwacznej mieszanki osobowości zdaje się prowadzić swoją własną grę. Morderstwo w hotelu Domaine d’Auriac to komedia kryminalna, mocno nawiązująca do legendarnych utworów Agathy Christie, jednak przyprawiona szczyptą – czasem rubasznego – humoru.

Grupa Teatralna „Próbownia”: Chodzieski Dom Kultury, ul. Warsztatów Jazzowych 2, 64-800 Chodzież

Prowadzący zajęcia: Piotr Mąka

Zespół: Dawid Górski, Jakub Jaworski, Wiktoria Jóźwiak, Michalina Kozioł, Zuzanna Ryszewska, Blanka Sworowska, Nikodem Szudrowicz

Stowarzyszenie WTOOPA

Maja Cybulska, Emil Janczak, Piotr Kawczyński, Sara Kolankowska, Jakub Oszust, Zbigniew Rudecki, Konrad Sobczak, Michał Stachowski, Oliwia Stęsicka, Robert Wroński, Kamil Żebrowski

WTOOPA Press

Weronika Głuszkiewicz, Zuzanna Lewicka, Marek Musiała, Kacper Piasecki, Weronika Pluskota, Patryk Rolka, Oliwia Stęsicka

Wolontariat

Tobiasz Balcerzak, Dawid Górski, Jakub Jaworski, Wiktoria Jóźwiak, Michalina Kozioł, Zuzanna Ryszewska, Dominika Suchecka, Blanka Sworowska, Nikodem Szudrowicz, Nikodem Tokarski, Gleb Tretiak